Spontaan, enthousiast en vrolijk, dat is hoe ik mezelf zie als klein meisje, als ik mijn ogen sluit en naar binnen kijk. Een echte ‘spring in het veld’. Anderen, vooral grote mensen dachten hier iets anders over of stoorde zich aan mijn bewegelijkheid. Op mijn rapporten stond steevast de tekst Patricia kan niet stil zitten, ze kan zich niet concentreren en ze helpt andere kinderen te veel, waardoor haar werk niet afkomt.

Talent

Als ik het nu teruglees is het eigenlijk heel lief, maar helaas dat werd in die tijd op school niet zo gezien. Je bent klein en jong en je doet wat in je opkomt. Je gedraagt je zoals je je van binnen voelt. Het is je talent. Pas als je ouder wordt ga je je gedragen zoals anderen mensen willen hoe je je gedraagt. En zonder dat je het doorhebt word je langzaam iemand anders. Je wordt een aangepaste versie van jezelf. Alsof jij niet goed genoeg bent als jij jezelf bent.

Mogelijkheden

Wat ik heb gemist in mijn jeugd is de mogelijkheid om te mogen ontdekken wie ik was. En de steun om te ontwikkelen wat er binnen in mij leefde, iets wat zo graag naar buiten wilde komen. Ik kon niet stil zitten en was altijd in beweging. Ik wilde dansen, rondjes draaien en zwieren en zwaaien. Als ik even de kans kreeg bewogen mijn voeten heen en weer en volgde mijn spillebeentjes als vanzelf.

Sprookje

Ik weet nog dat ik in de Efteling gebiologeerd kon blijven staren naar de dansende rode schoentjes. Wat wilde ik die rode schoentjes graag om zo te kunnen dansen. Ik geloofde nog in sprookjes, omdat ik niet wist dat het sprookjes waren. Voor mij was het de waarheid, iets wat ik zag en waarvan ik wist dat het mogelijk was.

Dansen

Wat was ik geworden als dat niet stil kunnen zitten was herkend als danseres in de dop? Ik zou het niet weten, want het is niet gebeurd. Wel weet ik dat ik later ben gaan stijldansen en daarbij over de dansvloer zweefde alsof ik zelf rode schoentjes droeg en in een sprookje zat. Ergens is dat gevoel dus nooit weggegaan.

Wat zou ik graag willen zien?

Wakker

Ik schreef er een kinderboek over om volwassenen meer wakker te maken en te laten zien wie het kind diep van binnen is. En misschien wel het kind diep in jezelf te ontmoeten.

Millie

Het verhaal gaat over een lief klein hondje dat Millie heet. Millie beleeft avonturen, net zoals kinderen die opgroeien. Hij ontdekt op zijn manier de wereld om hem heen, een wereld die stapje voor stapje groter wordt. Hij luistert aandachtig naar de wijze verhalen van papa Bernhard, maakt kennis met andere dieren en leert zijn grenzen en talenten kennen. Samen met papa Bernhard, die hem motiveert en steunt om de wereld te ontdekken.

Droom

Het is mijn droom om dit sprookje in de wereld te zetten, zodat het voor veel kinderen werkelijkheid wordt, omdat sprookjes bestaan en dromen uitkomen.

Binnen

Ik zou graag zien dat jij jezelf ontdekt en je intuïtie volgt, kijkt en luistert naar wie jouw kind werkelijk is. Opvoeden is begeleiden van binnenuit naar kracht en kwaliteiten die een kind bezit vanaf zijn geboorte. Dit is het grootste en mooiste cadeau wat jij je kind kunt geven. Van binnen zit zelfvertrouwen, intuïtie, een sterk zelfbeeld en zelfliefde. Daar zit alle kracht en geluk, klaar om te gebruiken.

Geloven

Maak het sprookje werkelijkheid en geloof in je kind, zoals kinderen in sprookjes geloven. Millie en zijn vriendjes is een kindervoorleesboek met net een stapje meer. Mijn Missie is dat meer volwassenen oprecht naar kinderen gaan kijken en ze gaan zien om wie ze werkelijk zijn. Zo ontstaan er steeds meer zelfverzekerde, sterke en gelukkige volwassenen in de toekomst.

Delen

Deel hieronder een stukje van jouw verhaal of laat een reactie achter over dit verhaal. Samen maken we de wereld mooier en fijner.